Povodom obeležavanja 100 godina od rođenja Lazara Vozarevića (1925–1968), u Salonu Muzeja grada Beograda, u petak, 13. juna, u 19 časova, biće otvorena izložba Lazar Vozarević. 100 godina od rođenja, posvećena ovom istaknutom umetniku, koji je tokom pedesetih i šezdesetih godina HH veka ostavio prepoznatljiv trag na tadašnjoj srpskoj i jugoslovenskoj likovnoj sceni.
Na izložbi, koja predstavlja rezultat saradnje Galerije „Lazar Vozarević“ iz Sremske Mitrovice i Muzeja grada Beograda, biće prezentovano ukupno pedeset radova Lazara Vozarevića koji se čuvaju u zbirkama ove dve ustanove. Kustoski tim izložbe čine Marija Vuruna i Marija Vukajlović iz Galerije „Lazar Vozarević“, i Marija Stošić i Predrag Đidić iz Muzeja grada Beograda.
Istaknuti umetnik, ne tako dugog životnog veka (43 godine), a plodne karijere, Vozarević se, osim slikarstva, izradom crteža, mozaika, ilustraicija, bavio i pedagoškim radom na Likovnoj akademiji u Beogradu i bio je istaknuti akter kulturnog i javnog života prestonice u godinama nakon Drugog svetskog rata. Bio je član grupe Jedanaestorica i Decembarske grupe, sa kojima je, u početnim fazama svog stvaralaštva, zajedno izlagao. Uvodio je tada nove poglede na doživljaj umetničke slike, ali i na sam čin slikanja, kome je pridavao sve veći značaj eksperimentišući bojama, lakovima, prskanjem, grebanjem platna. Metodom korišćenja takozvanih „pulija“, metalnih tapetarskih nitni različitih veličina, koje je postavljao u pravilnom linearnom ili kružnom rasporedu, ulazeći u polje geometrijske apstrakcije, te izlaskom slike u prostor i zauzimanjem treće dimenzije, Vozarević je ostvario vrhunska dela u srpskoj umetnosti tokom druge polovine HH veka. (Marija Stošić, viši kustos Muzeja grada Beograda, iz teksta kataloga izložbe)
Lazar Vozarević, osobena ličnost srpskog modernizma, po izrazitom talentu ‘nabijenom do eksplozivnosti’, smelom osvajanju slikarskog prostora u duhu novih shvatanja i manifestaciji snažne volje u izgradnji ličnog stila, hrabro se nametnuo domaćoj sredini novom koncepcijom slike, prožetom neprikosnovenim autoritetom Pikasovog stvaralaštva. Prema biografima, naviku da neumorno stvara stiče još u studentskim danima, uvek pokušavajući da za korak ispred drugih ‘nadoknadi vreme’, ali i da vizionarski stvori nove sinteze. Tokom jednog disonantnog, političkim stavovima u umetnosti obremenjenog doba, suprotstavlja se nametnutoj doktrini socijalističkog realizma, kojoj nije bio naklonjen u vremenu koje se jednim delom poklapalo s njegovim umetničkim formiranjem na Akademiji likovnih umetnosti u Beogradu (1943–1948). Kao pripadnik prve posleratne generacije, preuzeo je jednu od ključnih uloga u osavremenjivanju likovnog jezika u umetničkom delovanju zasnivanom na ideji da za moderno delo nije dovoljno samo srušiti mimezis, već umesto njega treba ponuditi i novi svet formi. (Marija Vukajlović, kustos Galerije „Lazar Vozaević“, iz teksta kataloga izložbe)
Slikarstvo Lazara Vozarevića, kako je to ranije istakao Lazar Trifunović, „bilo je u samom jezgru naše avangarde, u matici modernog eksperimenta, sposobno da staru vrednost preporodi, oživi i uvede u savremeni senzibilitet“. Njegova prva samostalna izložba, održana juna 1952. godine u Galeriji ULUS-a, prema mišljenju Miodraga B. Protića je bila, nakon Lubardine izložbe 1951. godine, „najodvažniji pokušaj da se vlastiti izraz nađe mimo principa koji su kod nas bili već priznati“. Stalno istraživanje aktuelnih tokova savremenih umetničkih izraza obeležilo je celokupni opus Lazara Vozarevića, od samih početaka njegovog umetničkog stvaralaštva do naglog prekida zbog prerane smrti. Upravo ta savremena umetnička traganja, u jednoj svedenoj meri, mogu da se sagledaju u njegovim radovima koji se čuvaju u kolekcijama Galerije „Lazar Vozarević“ i Muzeja grada Beograda. (Predrag Đidić, viši kustos Muzeja grada Beograd, iz teksta kataloga izložbe)
Izložba će trajati do 20. jula 2025. godine.
Salon Muzeja grada Beograda
Bulevar kralja Aleksandra 32, Beograd
Radno vreme: utorak – subota od 12 do 20 časova, nedelja od 12 do 18 časova, ponedeljkom zatvoreno.
Slobodan ulaz.
Lazar Vozarević (1925–1968) bio je jedan od vodećih predstavnika modernog slikarstva u Srbiji i Jugoslaviji sredinom HH veka. Rođen je 15. juna 1925. godine u Sremskoj Mitrovici. Osnovno umetničko obrazovanje stekao je u Školi za primenjene umetnosti u Beogradu, nakon čega je diplomirao 1948. godine na Akademiji likovnih umetnosti u Beogradu, u klasi profesora Mila Milunovića. Godine 1960. postao je docent na istoj Akademiji.
U toku svog stvaralačkog puta prošao je kroz različite umetničke faze — od kubizma, preko enformela, do postenformela. Značajan uticaj na njegov razvoj imali su boravci u Parizu (1951–1952, 1954–1956, 1958. i 1962), gde se usavršavao i upoznavao sa savremenim umetničkim tokovima.
Bio je član istaknutih umetničkih grupa Jedanaestorica i Decembarska grupa, koje su odigrale značajnu ulogu u unapređivanju moderne umetnosti u Jugoslaviji. Prvu samostalnu izložbu imao je u Galeriji ULUS-a u Beogradu 1952. godine. Nakon toga, izlagao je samostalno u brojnim gradovima u zemlji i inostranstvu: Beogradu, Novom Sadu, Nišu, Zagrebu, Parizu, Njujorku, Veneciji, Bariju i Briselu.
Lazar Vozarević redovno je učestvovao i na najznačajnijim grupnim i reprezentativnim izložbama u zemlji (Oktobarski salon, Riječki salon, Jugoslovenski trijenale) i inostranstvu (Prag, Rim, Pariz, London, Stokholm, Montevideo, Nju Delhi).
Pored slikarstva, bavio se i drugim vidovima umetničkog izraza — ilustracijom, scenografijom i mozaikom. Njegovi mozaički radovi nalaze se u hotelu „Metropol“ (Beograd, 1956-1957), Vojnotehničkom institutu (Beograd, 1958) i Domu omladine (Beograd, 1964).
Dela Lazara Vozarevića nalaze se u brojnim javnim institucijama: Galeriji „Lazar Vozarević“ u Sremskoj Mitrovici, Muzeju savremene umetnosti u Beogradu, Galeriji Matice srpske u Novom Sadu, umetničkim galerijama u Cetinju i Sarajevu, Galeriji poklon zbirke Rajka Mamuzića, Savremenoj galeriji u Zrenjaninu, Muzeju naivne i marginalne umetnosti, Muzeju Zepter, Muzeju grada Beograda, Modernoj galeriji u Ljubljani, Narodnom muzeju Srbije i drugim. Njegove slike nalaze se i u brojnim privatnim kolekcijama, kako u bivšoj Jugoslaviji, tako i u inostranstvu — u SAD (David Rockefeller, Gene Sklar, Paul Flockerman), Italiji (Guido Trevisan) i Francuskoj (Philippe Baudet).
Preminuo je 29. marta 1968. godine u Beogradu, u 43. godini života. Sahranjen je u Aleji zaslužnih građana na Novom groblju u Beogradu.